Sławomir Szydlik
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Pajęcznie, Oddział Chorób Wewnętrznych
Kierownik: Dr n. med. Sławomir Szydlik
Justyna Jankowska–Szydlik
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Pajęcznie, Oddział Chorób Wewnętrznych
Kierownik: Dr n. med. Sławomir Szydlik
Krzysztof Stanior
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Pajęcznie, Oddział Chorób Wewnętrznych
Kierownik: Dr n. med. Sławomir Szydlik
Michał Reterski
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Pajęcznie, Oddział Chorób Wewnętrznych
Kierownik: Dr n. med. Sławomir Szydlik
Jan Szewieczek
Klinika Geriatrii, Górnośląskie Centrum Medyczne Śląskiego Uniwersytetu Medycznego
w Katowicach, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 7
Kierownik: Dr hab. n. med. Jan Szewieczek
Jan Duława
Klinika Chorób Wewnętrznych i Metabolicznych, Górnośląskie Centrum Medyczne Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 7
Kierownik: Prof. dr hab. n. med. Jan Duława
Jednym z problemów patofizjologii otyłości dyskutowanych w aktualnym piśmiennictwie jest wpływ brzusznej tkanki tłuszczowej na zaburzenia gospodarki magnezowej. Pojedyncze doniesienia wskazują na tendencję do mniejszych stężeń magnezu w komórkach oraz w surowicy u osób z otyłością brzuszną. Opisywane u tych osób zaburzenia gospodarki magnezowej mogą mieć znaczenie w rozwoju insulinooporności i co za tym idzie - cukrzycy typu 2, a wtórnie chorób sercowo-naczyniowych. Celem pracy była ocena wpływu doustnego podawania magnezu na podstawowe parametry gospodarki węglowodanowej, lipidowej, elektrolitowej oraz wartości ciśnienia tętniczego krwi u osób z otyłością brzuszną. Badaniem objęto 95 osób (53 kobiety i 42 mężczyzn), które ukończyły 18 rok życia. Otyłość brzuszną rozpoznawano łącząc dwa kryteria (National Cholesterol Program, Adult Treatment Panel III oraz International Diabetes Federation z 2005 roku). Na podstawie obwodu talii badane osoby podzielono na 3 grupy. Przyjęto zakresy obwodu talii K<80 cm, M<94 cm jako odpowiadające wartościom prawidłowym. Różnego stopnia zaawansowanie otyłości brzusznej określono następująco: K≥80 cm i ≤88 cm, M≥94 cm i ≤102 cm oraz K>88 cm, M>102 cm. Osoby biorące udział w badaniu nie wymagały przewlekłego leczenia. Nie zalecano im zmiany stylu życia oraz rodzaju spożywanej diety w czasie trwania badania. U osób z największymi wartościami obwodu talii (K>88 cm, M>102 cm) stężenia magnezu w surowicy były znamiennie mniejsze niż u osób z obwodem talii nie osiągającym powyższych wartości. Po 3 miesięcznym podawaniu preparatu magnezu w grupie osób z obwodem talii K>88 cm, M>102 cm stwierdzono znamienne statystycznie ujemne korelacje między zmianą stężenia magnezu w surowicy i zmianą insulinooporności oraz między zmianą stężenia magnezu w surowicy i zmianą stężenia insuliny na czczo. Po 3 miesiącach podawania preparatu magnezu u osób tej grupy odnotowano istotne zwiększenie stężenie frakcji HDL cholesterolu i znamienne zmniejszenie wartości skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego. Wykazany korzystny wpływ podawania magnezu u osób z obwodem talii przekraczającym 88 cm (K) i 102 (M) cm na parametry gospodarki węglowodanowej i lipidowej sugeruje, że niedobór magnezu może odgrywać rolę w patogenezie cukrzycy typu 2. Ponadto uzyskane wyniki wskazują, że zwiększenie podaży magnezu może mieć korzystny wpływ na wielkość ciśnienia tętniczego. (NEFROL. DIAL. POL. 2015, 19, 44-49)
One of the problems of pathophysiology of obesity, discussed in current literature, is the impact of abdominal fat on magnesium metabolism disorders. Single cases indicate a tendency of occurrence of lower cellular and serum levels of magnesium in subjects with abdominal obesity. The magnesium metabolism disorders described in these individuals may be of importance in development of insulin resistance and, consequently, type 2 diabetes, and secondarily, cardiovascular diseases. The dim of the study was to assess the influence of oral administration of magnesium over the basic parameters of carbohydrate, lipid, and electrolyte metabolism as well as blood pressure values of persons with abdominal obesity. The study consist of 95 subjects (53 women and 42 men) over 18 years of age. Abdominal obesity was diagnosed using a combination of two criteria (National Cholesterol Program, Adult Treatment Panel III, and International Diabetes Federation of 2005). All participants were divided into 3 groups by waist size. The ranges of waist size: F<80 cm, M<94 cm were assumed as normal values. The different degrees of abdominal obesity were established as follows: F≥80 cm and ≤88 cm, M≥94 cm and ≤102 cm, and F>88 cm, M>102 cm. The participants of the study did not require any long-term treatment. They were not recommended to change their lifestyle and eating habits during the study. In persons with highest values of waist size (F>88 cm, M>102 cm), serum levels of magnesium were significantly lower than in persons whose waist size did not reach these values. After a 3-month administration of magnesium preparation in participants with waist size of F>88 cm, M>102 cm, a statistically significant negative correlations between the change of the serum level of magnesium and PRACE ORYGINALNE Nefrologia i Dializoterapia Polska • 2015 • 19 • Numer 1 45 the change of insulin resistance, as well as between the change of the serum level of magnesium and the change of fasting insulin level, have been stated. After 3 months of administration of magnesium preparation, a significant increase of HDL cholesterol fraction and a significant reduction of systolic and diastolic arterial pressure were observed in this group. The indicated beneficial influence of administration of magnesium in persons with waist size above 88 cm (F) and 102 cm (M) over the carbohydrate and lipid metabolism suggests that hypomagnesaemia may have a role in the pathogenesis of type 2 diabetes. Moreover, the obtained results indicate that administration of magnesium may have a beneficial influence over the arterial blood pressure. (NEPROL. DIAL. POL. 2015, 19, 44-49)