Tomasz Nowak
Maciej Lewandowski
Andrzej Modrzejewski
Jarosław Gorący
Irmina Kossuth
Department of Cardiology Surgical
Head: Prof. dr hab. n. med. Jarosław Kaźmierczak
Emergency Nursing Department Pomeranian Medical University. Szczecin, Poland
Head: dr hab. n. med. Włodzimierz Majewski
Przezskórna przezcewnikowa angioplastyka jest potwierdzoną i zalecaną metodą leczenia w wielu przypadkach pogarszającej się funkcji tętniczo-żylnej przetoki dializacyjnej. Naszym celem była ocena skuteczności i bezpieczeństwa zabiegu angioplastyki balonowej w przypadku dysfunkcji przetoki dializacyjnej przy użyciu innych niż powszechnie stosowane dostępy naczyniowe.
Materiał i Metodyka: Do zabiegu angiografii zakwalifikowaliśmy 45 pacjentów z dysfunkcją przetoki dializacyjnej, a następnie 37 pacjentów do zabiegu angioplastyki w przypadku stwierdzenia zwężenia lub wykrzepienia przetoki.
Każdy zabieg angiografii był wykonywany z dostępu udowego. Skuteczność zabiegu oceniano na podstawie znaczącego przyrostu światła naczynia w obrazie angiograficznym, prawidłowej funkcji przetoki w trakcie dializ w ciągu następnych 12 miesięcy. Podjęto także próbę identyfikacji czynników powodujących dysfunkcję przetoki oraz ewentualne możliwości zapobiegania przyszłej dysfunkcji przetoki dializacyjnej.
Wyniki: Nasze wyniki wykazały, że angiografia i angioplastyka balonowa pogaraszającej się funkcji przetoki dializacyjnej jest wysoce skuteczną oraz bezpieczną dla pacjenta metodą leczenia. W trakcie zabiegów wystąpiły dwa istotne powikłania. Wykonano dwa zabiegi angioplastyki „niedojrzałej” przetoki dializacyjnej, które doprowadziły do prawidłowego „dojrzewania” przetoki oraz efektywnych hemodializ.
Wnioski: Angioplastyka w przypadku dysfunkcji przetoki dializacyjnej jest skuteczną metodą leczenia w przypadku stwierdzenia zwężenia naczynia lub zakrzepicy. Dostęp udowy wykorzystany do angiografii i angioplastyki jest ciekawą alternatywą w porównaniu do innych dostępów. Angioplastyka „niedojrzałej” przetoki dializacyjnej może prowadzić do prawidłowego dojrzewania i skutecznego wykorzystania do hemodializ.
(NEFROL. DIAL. POL. 2018, 22, 100-103)
Background: Percutaneous transluminal angioplasty of failing arteriovenous fistula is confirmed and recommended procedure in many cases. Our objective was to evaluate the outcome and safety of balloon angioplasty in dysfunction of dialysis fistula with using other than commonly used vascular access.
Material and Methods: We qualified 45 patients with dysfunction of haemodialysis fistula to angiography and then 37 patients to angioplasty if stenosis or thrombosis where diagnosed. Every angiography was began from femoral access. Procedure efficiency was evaluated by significant gain of lumen diameter in angiographic imaging and by properly working fistula through continuous dialysis, what where observed in follow-up to 12 months. We were also trying to identify factors causing dysfunction and possibilities to prevent future dysfunction of dialysis fistula.
Results: Our results demonstrate that angiography and balloon angioplasty of failing dialysis fistula is well-efficient procedure with also high safety for patient. Two significant complications occurred during procedures. We have done 2 angioplasty of immature fistula which led to proper maturation and efficient haemodialysis.
Conclusion: Angioplasty of dysfunctional fistula is efficient procedure in treatment of stenosis or thrombosis. Femoral access to angiography and angioplasty of fistula is promising alternative to other accesses. Angioplasty of immature fistula can lead to proper maturation and efficient haemodialysis.
(NEPROL. DIAL. POL. 2018, 22, 100-103)