Wacław Bentkowski
Władysław Sułowicz
Klinika Nefrologii Klinicznego Szpitala Wojewódzkiego Nr 1 w Rzeszowie
Kierownik: Dr med. Wacław Bentkowski
Katedra i Klinika Nefrologii UJ CM w Krakowie
Kierownik: Prof. dr hab. med. Władysław Sułowicz
Wirusowe gorączki krwotoczne to choroby odzwierzęce, wywołane zakażeniem wirusem RNA. Różnią się przebiegiem klinicznym, drogami zakażenia, objawami chorobowymi, a ich wspólną cechą są wylewy krwawe do narządów
wewnętrznych i skóry. Występują w rejonach endemicznych i są rozpowszechnione na całym świecie. Wirusy gorączek krwotocznych kwalifikowane są do rodzaju Bunyaviridae i dzielą się na 5 typów: Bunyavirus, Hantavirus, Nairovirus, Phlebovirus i Tospovirus. Na terenie Europy występują wirusy rodzaju Hantawirus. Ich gospodarzami są drobne gryzonie: mysz polna - Apodemus agrarius, mysz leśna - Apodemus flavicollis, nornica ruda - Myodes glareolus, szczur wędrowny - Ratus
norvegicus i szczur czarny - Rattus rattus. Do zakażenia dochodzi przez przewód pokarmowy, inhalację aerozolu zawierającego odchody gryzoni lub przez uszkodzoną skórę. Przebieg choroby i jej ciężkość zależy głównie od gatunku wirusa. W Europie występują głównie 2 serotypy: na północy i zachodzie Europy dominuje głównie serotyp Puumala wywołujący łagodną postać gorączki krwotocznej zwaną nephropathia epidemica (NE), zaś w Europie Wschodniej i Środkowej spotykamy w większości serotyp Dobrava, będący przyczyną gorączki krwotocznej z zespołem nerkowym (HFRS). Infekcji Hantawirusami towarzyszą objawy pseudogrypowe, gorączka nie reagująca na niesteroidowe leki przeciwzapalne. Znaczny odsetek chorych cierpi na dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego takie jak bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki oraz układu oddechowego (kaszel, zapalenia płuc). Rozwija się trombocytopenia z wylewami krwawymi do narządów wewnętrznych i skóry oraz ostre uszkodzenie nerek. Zakażenie Hantawirusem należy rozważać u każdego chorego z ostrym uszkodzeniem nerek przebiegającym z objawami grypopodobnymi, wysoką gorączką, dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, bóle brzucha) i małopłytkowością.
(NEFROL. DIAL. POL. 2017, 21, 160-166)
Viral haemorrhagic fevers are zoonoses caused by RNA virus infections. They differ in clinical course, ways of infection, disease symptoms, and their common feature is hemorrhages to the internal organs and the skin. They occur in endemic areas and are spread worldwide. Haemorrhagic fever viruses are classified in the genus Bunyaviridae and divided into 5 types: Bunyavirus,
Hantavirus, Nairovirus, Phlebovirus and Tospovirus. In Europe, there are Hantavirus types of viruses. Their hosts are small
rodents: field mouse - Apodemus agrarius, forest mouse - Apodemus flavicollis, bank vole – Myodes glareolus, brown rats - Ratus norvegicus and black rat - Rattus rattus. Infection occurs by gastrointestinal tract, inhalation of an aerosol containing rodent droppings and damaged skin. The course of the disease and its severity depends mainly on the species of the virus. In
Europe, there are mainly two serotypes: northern and western Europe are mainly dominated by Puumala serotype which causes a mild form of haemorrhagic fever called epidemic nephropathy (EN), while in Central and Eastern Europe Dobrava serotype prevails, which causes hemorrhagic fever with renal syndrome (HFRS). Dominant signs of Hantavirus infection are flu-like symptoms with a high temperature not responsive to NSAIDS. A large percentage of patients also complained of discomfort on the part of the digestive system such as abdominal pain, nausea, vomiting and diarrhea, respiratory system (cough, pneumonia), thrombocytopenia and acute renal failure. Hantavirus infection disease should be considered in any patient with
acute renal injury extending from flu-like symptoms, high fever, symptoms of the gastrointestinal tube (nausea, vomiting, abdominal pain), and thrombocytopenia.
(NEPROL. DIAL. POL. 2017, 21, 160-166)