Magdalena Mosakowska
Anna Matyjek
Łukasz Chętnik
Karolina Konieczniak
Aleksandra Rymarz
Stanisław Niemczyk
Klinika Chorób Wewnętrznych, Nefrologii i Dializoterapii Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Stanisław Niemczyk
Nefropatia IgA jest najczęściej występującą glomerulopatią w populacjach, u których powszechnie wykonywane są biopsje nerki. W Polsce nefropatię IgA rozpoznajemy w 10-25% przypadków kłębuszkowego zapalenia nerek u dorosłych, mężczyźni chorują 2-6 krotnie częściej niż kobiety. Rozpoznanie nefropatii IgA często stawiane jest w zaawansowanym stadium przewlekłej choroby nerek, co jest konsekwencją nierozpoznanego wcześniej, przebiegającego bezobjawowo procesu immunologicznego. Celem pracy była retrospektywna ocena korelacji podstawowych czynników prognostycznych w nefropatii IgA z zaawansowaniem zmian morfologicznych w bioptacie nerki na podstawie klasyfikacji wg Haasa i klasyfikacji oxfordzkiej. Do badania włączono 47 chorych (12 kobiet, 35 mężczyzn) w wieku od 22 do 74 roku życia (średnia wieku 42 lata) hospitalizowanych w Klinice Chorób Wewnętrznych, Nefrologii i Dializoterapii Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie w okresie 09.2012-09.2015, u których na podstawie wyniku diagnostycznej biopsji nerki rozpoznano nefropatię IgA. W badanej populacji oceniano częstość występowania nadciśnienia tętniczego, stopień zaawansowania przewlekłej choroby nerek w chwili rozpoznania nefropatii IgA (stężenie kreatyniny, GFR), wielkość białkomoczu dobowego, stężenie albuminy w surowicy w kontekście zmian histopatologicznych ujętych w klasyfikacji wg Haasa oraz klasyfikacji oxfordzkiej. Nie wykazano istotnych różnic między stopniem zaawansowania przewlekłej choroby nerek a nasileniem zmian wg klasyfikacji Haasa (chi2 =4,2; p=0,12). W grupie chorych z GFR >60 ml/min/1.73 m² dominowały rozlane zmiany w klasie IV i V (18 osób – 75%), natomiast zmiany ogniskowe obecne były jedynie u 6 chorych – 25%. W grupie z GFR 30-60 ml/min/1.73 m² nie wykazano istotnych różnic (55,5% klasa IV i V vs 44,5% klasa II-III). Jedynie w przypadku przewlekłej choroby nerek w okresie 4 i 5 (GFR <30 ml/min/1.73 m²) u wszystkich chorych stwierdzono zmiany zaawansowane (IV-V klasa). Odsetek kłębuszków stwardniałych w całości wynosił średnio 21% (IQR 10-40%, min-max: 0-100%) i wykazywał istotną statystycznie dodatnią korelację ze stężeniem kreatyniny (R=0,56; p=0,000036). Nie wykazywał jednak związku z wielkością białkomoczu ani ze stężeniem albuminy w surowicy. Typ zmian opisywanych w bioptacie nerki wg klasyfikacji Haasa i oxfordzkiej w przedstawionym badaniu nie przekładał się na obraz kliniczny nefropatii IgA. Odsetek stwardniałych kłębuszków powyżej 18,2% okazał się silnym predyktorem przewlekłej choroby nerek z GFR <60 ml/min/1.73 m². Duża częstość zmian zaawansowanych morfologicznie u chorych z GFR >60 ml/ kg/1,73 m² może wskazywać, iż chorzy z podejrzeniem kłębuszkowego zapalenia nerek powinni być wcześniej kwalifikowani do diagnostyki nefrologicznej. (NEFROL. DIAL. POL. 2018, 22, 104-109
IgA nephropathy is the most common glomerulopathy in populations where kidney biopsies are commonly performed. In Poland, IgA nephropathy represents 10-25% of all glomerulonephritis in adults, men suffer 2-6 times more often than women. The diagnosis is often made in the advanced stage of chronic kidney disease, which is a consequence of the ongoing, asymptomatic immunological process. The aim of the study was to assess the correlations between the main IgA nephropathy prognostic factors with the morphological changes expressed by the Haas and the Oxford classification in retrospective
analysis. 47 patients (12 women, 35 men) with IgA nephropathy diagnosed on the basis of histopathological results, with a mean age of 42 years (min 22, max 74 years) were included. All of them were treated in the Department of Internal Medicine, Nephrology and Dialysis, Military Institute of Medicine from 09.2012 to 09.201. In the study population, the incidence of hypertension, the severity of chronic kidney disease (creatinine concentration, GFR), the quantity of daily proteinuria and serum albumin concentration in association with the histopathological changes were evaluated. There were no significant differences between the severity of chronic kidney disease and the severity of changes according to the Haas classification (chi2 = 4.2, p=0.12). In the group of patients with GFR >60 ml/min/1.73 m², diffuse changes in class IV and V predominated (18 patients – 75%), whereas focal lesions were present in only 6 patients – 25%. In the group with GFR 30-60 ml/min/1.73 m² no significant differences were found (55.5% class IV and V vs 44.5% class II-III). Only in patients with chronic kidney disease stage 4 and 5 (GFR <30 ml/min/1.73 m²) advanced changes were observed in all patients (IV-V class). The mean percentage of hardened glomeruli was 21% (IQR 10-40%, min-max: 0-100%). It significantly correlated with creatinine concentration (R=0.56, p=0.000036), whereas there was not any association between the percentage of hardened glomeruli and the amount of daily proteinuria and serum albumin concentration. The type of lesions described in the kidney biopsy according to the Haas and Oxford classification did not discriminate the clinical course of IgA nephropathy. The percentage of hardened glomeruli over 18.2% turned out to be a strong predictor of chronic kidney disease with GFR <60 ml/min/1.73 m². High frequency of morphologically advanced changes in patients with GFR >60 ml/kg/1.73 m² may indicate that patients with suspected glomerulonephritis should be referred for the nephrological diagnostics earlier. (NEPROL. DIAL. POL. 2018, 22, 104-109)